Το άρθρο αυτό γράφτηκε από άτομα που ήταν δραστήρια στον αντιεξουσιαστικό χώρο της Λεμεσού και εκδόθηκε στο φύλλο 6 της ελληνικής αναρχικής εφημερίδας 'Ενάντια' τον Γενάρη-Δεκέμβρη του 1989-1990. Έφερε την υπογραφή 'Αντιεξουσιαστές-Διεθνιστές Νότιας Κύπρου'.

Μικρή Συμβολή στη μη-λύση του Κυπριακού

Πραγματοποιήθηκε στα μέσα του Σεπτέμβρη στο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας (ξενοδοχείο που βρίσκεται μέσα στη νεκρή ζώνη και επιτηρείται από την UNFICYR) διήμερη συνάντηση Ελληνοκυπρίων (Τ/Κ) και Τουρκοκυπρίων (Τ/Κ) για να συζητηθούν τρόποι «συμμετοχής των πολιτών στην Ομοσπονδία». Η συνάντηση οργανώθηκε από μια ομάδα Ε/Κ και Τ/Κ διανοουμένων που προέρχονται από το γενικότερο χώρο της ρεφορμιστικής αριστεράς και που συ ναντήθηκαν για πρώτη φορά τον περασμένο χειμώνα στο Βερολίνο κάτω από την αιγίδα ενός οργανισμού του Γερμανικού κόμματος των Πρασίνων. Μετά τη πρώτη συνάντηση του Βερολίνου αποφασίστηκε να συνεχιστούν και να διευρυνθούν οι επαφές μέσα από νέες συναντήσεις στο Λήδρα Πάλας (πάλι υπό την αιγίδα των Γερμανών πρασίνων). Η Ε/Κ ομάδα ανέλαβε να στείλει καμμιά 40αριά προσκλήσεις σε Ε/Κύπριους. Οι προσκλήσεις στους Ε/Κύπριους στάλθηκαν ονομαστικά για να αποκλειστεί έτσι από το να συμμετέχει στη συνάντηση ο οποιοσδήποτε Ε/Κύπριος που θα μπορούσε να χαλάσει την εικόνα που η Ε/Κυπριακή πλευρά ήθελε να επιδείξει στους Τ/Κύπριους (δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έγινε με τους Τ/Κύπριους).

Ενώ στάληκαν «προσωπικές» προσκλήσεις σ' όλους τους πολιτικούς «επαναπροσεγγιστικούς» πολιτικούς χώρους, αφέθηκε έξω σκόπιμα (και μάλιστα κατόπιν ψηφοφορίας της «ομάδας» του Βερολίνου) η μαρξιστική εκδοτική ομάδα «Εργατική Δημοκρατία» η οποία και αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του αντι-εθνικιστικού-αντιπατριωτικού μετώπου που κτίστηκε κύρια γύρω από την επιτροπή συμπαράστασης στον αρνητή στράτευσης Γιάννη Πάρπα. Το «μέτωπο» αυτό δέχτηκε πρόσφατα αλεπάλληλες πολιτικές επιθέσεις που για διάφορους λόγους το μεγαλύτερο βάρος τους έπεσε πάνω στην ομάδα της «Εργατικής Δημοκρατίας». Σ' αυτές τις επιθέσεις έρχεται τώρα να προστεθεί και αυτή του αποκλεισμού τους από την επαφή με τους Τ/Κ (ο μόνος λόγος που ίσως να άξιζε τον κόπο να βρίσκεται κανείς σ' αυτή τη συγκέντρωση ήταν η επαφή με τους Τ/Κύπριους). Στο «χώρο» της Λεμεσού που αποτελεί το άλλο σημαντικό κομμάτι του αντιπατριωτικού αντιεθνικιστικού «μετώπου» στάληκαν δύο ονομαστικές προσκλήσεις. Κύριος στόχος αυτής της ενέργειας ήταν η διάσπαση από τη μια αυτού του «μετώπου» και από την άλλη να εξασφαλισθεί το άλλοθι ότι κάποιοι τέλος πάντων από την επιτροπή συμπαράστασης στο Γιάννη Πάρπα είχαν καλεσθεί. Εδώ πρέπει να παραδεχθούμε ότι η «Εργατική Δημοκρατία» επειδή είναι μια πολύ πιο συγκροτημένη πολιτική ομάδα από τον ανομοιογενή «χώρο» της Λεμεσού, ήταν και πολύ πιο επικίνδυνη γι' αυτούς.

Μετά από πολλές συζητήσεις, ένα μέρος του «χώρου» της Λεμεσού μαζί με αντιεξουσιαστές - διεθνιστές από άλλες πόλεις αποφάσισε να καταγγείλει στη συνάντηση την Ε/Κ υποκρισία και εκυκλοφόρησε την προκήρυξη που δημοσιεύουμε και η οποία επιδόθηκε και σε μερικούς Τ/Κύπριους που λάμβαναν μέρος στη συνάντηση (μέσω του συντρόφου μας που κατείχε την πρόσκληση).

Οι κύριοι λόγοι που αρνούμαστε να συμμετέχουμε σαν αντιεξουσιαστές - διεθνιστές σε τέτοιου είδους «επαναπροσεγγιστικές» εκδηλώσεις εκθέτονται πολύ περιληπτικά στο κείμενο που ακολουθεί.

1

Αυτό που επιδιώκει σήμερα ο Ελληνοκυπριακός (Ε/Κ) καπιταλισμός είναι να εξασφαλίσει μια πολιτική «λύση» του Κυπριακού που να του επιτρέπει να ξαναεπιβάλει την ολοκληρωτική οικονομική και πολιτική κυριαρχία του -όπως και πριν το '74- σ' ολόκληρο το νησί. Η εξασφάλιση μιας τέτοιας «λύσης» είναι αναγκαία για τον Ε/Κ καπιταλισμό ούτως ώστε να μπορέσει να προχωρήσει ανενόχλητα στην περαιτέρω αναβάθμιση της θέσης του μέσα στον παγκόσμιο καπιταλισμό, όπως αυτός διαμορφώνεται σ' αυτή τη μεταβατική του φάση και να παίξει ένα πιο ουσιαστικό ρόλο στις Διεθνείς πολιτικές εξελίξεις (σαν το παραθύρι της Ευρώπης στη Μ. Ανατολή και στο κίνημα των αδεσμεύτων).

2

Μέσα στα πλαίσια αυτής της επιδιώξης μιας πολιτικής «λύσης» υπέρ των Ε/Κ συμφερόντων, ο Ε/Κ καπιταλισμός θα πρέπει να αξιοποιήσει «σωστά» όλα τα σημερινά πολιτικά και οικονομικά δεδομένα: την αναβαθμισμένη θέση του σε σχέση με την ΕΟΚ και την διεθνή απομόνωση που επιβλήθηκε από Ελληνικής και Ε/Κ πλευράς στη ΤΔΒΚ, την πλεονεκτική θέση του Ελληνικού κράτους λόγω της σύνδεσής του με την ΕΟΚ απέναντι στην Τουρκία, τις διεθνείς πολιτικές συγκυρίες που ενθαρρύνουν ένα κλίμα ύφεσης και επούλωσης των διάσπαρτων σ' όλη τη γη «ανοιχτών πληγών» που προκαλούνται από τις συγκρούσεις που γεννά ο διεθνής καπιταλιστικός ανταγωνισμός και τέλος την αντίδραση της μάζας των Τ/Κ ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς ΤΔΒΚ όπως αυτό εκφράστηκε πρόσφατα, κύρια μέσα από το νεοϊδρυθέν αριστερό κίνημα ειρήνης.

*Τούρκικη Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου

3

Την αντίδραση αυτή των Τ/Κ είναι που σπεύδει να πατρωνάρει το Ε/Κ κράτος κεφάλαιο και να τη στρέψει ενάντια στο αντίπαλο μπλοκ εξουσίας, το Τουρκοκυπριακό κράτος όχι επειδή νοιάζεται ξαφνικά για το μέλλον των Τ/Κ, αλλά για να τους χρησιμοποιήσει σαν το μέσο επιβολής της δικής του κυριαρχίας.

Γι' αυτό το σκοπό έχει πρόσφατα εξαπολυθεί μια εκστρατεία για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη και η συναίνεση των Τ/Κ σ'αυτό που το Ε/Κ κράτος - κεφάλαιο επιδιώκει. Μια εκστρατεία που σχεδιάζεται στα υγρά γραφεία των κυβερνητικών τεχνοκρατών και που διεκπεραιώνεται από τους κάθε λογής ντελάληδες της κρατικής ιδεολογίας: τα πολιτικά κόμματα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον περιοδικό τύπο, μέχρι και την «εναλλακτική» αριστερά της κρατικής διανόησης και τους σοσιαλπατριωτισμού που ανέλαβε να παίξει το ρόλο του μεσίτη μεταξύ Ε/Κ κράτους και «αντιδρούντων» Τ/Κ οργανώνοντας και συμμετέχοντας στη συνάντηση του Λήδρα Πάλας.

Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες ενέργειες που προωθούν την «επαναπροσέγγιση» εξυπηρετούν την πρώθηση των συμφερόντων του Ε/Κ καπιταλισμού μέσα από αυτού του είδους τις «διαδικασίες». Γι' αυτό και επικροτήθηκε τόσο πολύ από το Ε/Κ κράτος η συνάντηση στο Λήδρα Πάλας και προβλήθηκε τόσο έντονα από κρατικά και κομματικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτή η συνάντηση άλλωστε άνοιξε το δρόμο και για μια νέα συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο ίδιο μέρος μεταξύ εκπροσώπων Ε/Κ και Τ/Κ κομμάτων περίπου 2 μήνες αργότερα. Γι' αυτό και η ίδια η κυβέρνηση φρόντισε να τοποθετήσει τους λακέδες της σε θέσεις - κλειδιά μέσα στο Ε/Κ τμήμα αυτής της κίνησης. Μια κίνηση που άλλο στόχο δεν έχει από την εξασφάλιση της εμπιστοσύνης και συναίνεσης των Τ/Κ μέσα από συνθήματα όπως «επανένωση», «ελευθερία», «ομοσπονδία», κ.ά. - σ' αυτό που το Ε/Κ κράτος θέλει να επιβάλει.

Η «εναλλακτική» αριστερή διανόηση επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά το διεθνή ιστορικό της ρόλο σαν εκσυγχρονιστή του κράτους και του κεφαλαίου. Αν στις Ευρωπαϊκές χώρες οι Πράσινοι βάλθηκαν να υποδεικνύουν στο κράτος πως αυτό πρέπει να ανασχηματιστεί για να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του που γεννούνται κύρια από την αντίθεση βιομηχανίας-οικολογικής ισορροπίας, στην Κύπρο οι αριστεροί κρατικοί διανοούμενοι και σοσιαλπατριώτες καταθέτουν προτάσεις για το πώς ο κρατικός αννασχηματισμός θα ήταν πιο βιώσιμος δηλαδή πιο αποτελεσματικός: μέσα από την κοινωνική συμμετοχή Ε/Κ και Τ/Κ στην Ομοσπονδία εξασφαλίζοντας φυσικά την Ε/Κ υπεροχή.

4

Ο Ε/Κ καπιταλισμός δεν μπορεί όμως να προχωρήσει στα σχέδια αναδιάρθρωσης του χωρίς να γεννήσει νέες αντιφάσεις. Ετσι όλα τα «επαναπροσεγγιστικά» βήματα του Ε/Κ καπιταλισμού, όλες εκείνες οι διακηρύξεις περί «επανένωσης της Κύπρου» και περί «συμπατριωτών μας Τ/Κ», οι εξαγγελίες για οικονομική βοήθεια στους Τ/Κ, η παροχή σύνταξης από το ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων σ' όσους Τ/Κ τη δικαιούνται, την εργοδότηση Τ/Κ στο Νότο (προσπάθειες επίδειξης της ευρωστίας της Ε/Κ οικονομίας) κομματικές και άλλες εκδηλώσεις με Τ/Κ προσκεκλημένους κ.ο.κ. - γίνονται ταυτόχρονα με τις στρατιωτικές παρελάσεις και τους εξοπλισμούς της εθνοφρουράς (κάτι που όλα ανεξαίρετα τα κόμματα υποστηρίζουν), με τις εθνικιστικές εξάρσεις όπως εκφράστηκαν μέσα από τις πρόσφατες σωβινιστικές πορείες γυναικών και παπάδων (και όχι μόνο), την εθνικιστική υστερία στην υπόθεση Αλεξίας - Τζεγκές, τις εκδηλώσεις, τους εράνους και τις φορολογίες για την ενίσχυση της άμυνας, την επικείμενη κατάθεση του νομοσχεδίου για τη στραύτευση των γυναικών κ.ο.κ.

Για να αντιμετωπίσει αυτές τις αντιφάσεις που το ίδιο το Ε/Κ κράτος-κεφάλαιο δημιούργησε και που ήδη εμφανίζονται σαν συγκρούσεις των διαφόρων υποσυστημάτων της κρατικής ιδεολογίας – αντιφάσεις που εκρηγνύονται μέσα στη διαδικασία μετάβασης του καπιταλισμού σε κάθε νέα εποχή του έχει ανάγκη από ένα ισχυρό κρατικό μηχανισμό. Ένα μηχανισμό που να διαχέεται προς τα κάτω μέσα από τους πολυποίκιλους ιδεολογικούς φορείς διευρυμένης αναπαραγωγής των καπιταλιστικών εξουσιαστικών σχέσεων.

Στο μηχανισμό αυτό η «επαναπροσεγγιστική» αριστερή κρατική διανόηση και οι αριστεροδεξιοί ΕΟΚΑβητατζήδες εθνικιστές είναι οι φρουροί των δύο αντίθετων πλευρών των συνόρων του.

5

Έχοντας απογυμνωθεί από κάθε επαναστατική - αντικρατική προοπτική (που εν δυννάμει εμπεριέχει ο όρος), η «επαναπροσέγγιση» για την Ε/Κ πλευρά δεν μπορεί να είναι παρά ένα κομμάτι του τακτικού σχεδιασμού του Ε/Κ καπιταλισμού, που εκμεταλλευόμενο όλα αυτά τα δεδομένα που αναφέρουμε στην αρχή του κειμένου, και που εξασθενίζουν τη διαπραγματευτική θέση της Τουρκικής πλευράς* βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην επίθεση.

6

Η «επαναπροσέγγιση» είναι η λέξη - κλειδί που σκεπάζει όλα τα εγκλήματα που έγιναν από τους Ε/Κύπριους σε βάρος των Τ/Κ κατά τα χρόνια της «ανεξαρτησίας», που θέλει να παρουσιάζει τη δήθεν ειρηνική συμβίωση των Ε/Κ και Τ/Κ την ίδια εποχή σαν ιδανική.

Πρόκειται για μια «επαναπροσέγγιση» που εξακολουθεί να αποκρύβει το γεγονός ότι μόνο η διεθνιστική - επαναστατική αλληλεγγύη θα μπορούσε να φέρει για πρώτη φορά σε πραγματική επαφή Ε/Κ και Τ/Κ όταν και μόνο θα έχουν απαλλαγεί από αυτέςς τις ιδεολογικές - εθνικές τους ταυτότητες.

Η διεθνιστική - επαναστατική μας αλληλεγγύη είτε θα είναι έμπραχτη —που αυτό σημαίνει πρώτα απ’ όλα ρήξη με το δικό μας κράτος-κεφάλαιο, ρήξη με τον δικό μας αστισμό—, είτε θα είναι μέρος της Ε/Κ κρατικής προπαγάνδας. Και αυτή ρήξη θα πρέπει να γίνεται άσχετα με το ποια μορφή παίρνει ή τείνει να πάρει το κράτος, είτε αυτή είναι Ομοσπονδιακή είτε οποιαδήποτε άλλη.

Αντιεξουσιαστές-Διεθνιστές Νότας Κύπρου

*Σημείωση: 1

Για τους Τ/Κ που έρχονιαι σε τέτοιες συναντήσεις όπως του Λήδρα Πάλας, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Γιατί αυτοί δεν το κάνουν με την ευλογία του κράτους τους, αλλά με κίνδυνο του κεφαλιού τους.

2 Η ιστορική εμπειρία των Τ/Κ έχει αποδείξει τι σημαίνει «συμβίωση» με τους Ε/Κ κάτω από την κυριαρχία του Ε/Κυπριακού κράτους. Κατά την περίοδο της περίφημης «ανεξαρτησίας» , οι Τ/Κ αντιμετωπίζονταν σαν πολίτες «Β κατηγορίας», χωρίς ουσπασπκά πολιτικά δικαιώματα, ζώντας σε Θύλακες (περιοχές αποκλεισμένες - ελεγχόμενες), χρησιμοποιώντας τους σαν φτηνή εργατική δύναμη, πράγμα φυσικά που συνεπάγεται την οικονομική τους εξαθλίωση.

Εν τούτοις σήμερα ένα από τα συνθήματα του Τ/Κ κινήματος ειρήνης είναι «'Εξω ο Τούρκικος Στρατός». 'Οταν οι Τ/Κ τελούσαν υπό Ελληνική κατοχή από το '63 έως το '74, ποιος Ε/Κ βρέθηκε να φωνάξει ενάντια στον Ελληνικό Στρατό και την Εθνοφρουρά; Πόσοι Ε/Κ, ακόμα και σήμερα τολμούν να μιλήσουν για τις σφαγές των Τ/Κ του '63-'64, του '67, του '74;

Σημείωση: Αφού κυκλοφόρησε η προκήρυξη και επειδή συντάχθηκε και τυπώθηκε κάτω από μεγάλη πίεση χρόνου, παρατηρήσαμε δύο σημεία στα οποία υστερεί.

1. Ο αποκλεισμός της εκδοτικής ομάδας «Εργατική Δημοκρατία» από τη συνάντηση δεν έγινε επειδή οι άνθρωποι είναι Σταλίνες αλλά απλά και μόνο επειδή είναι πατριώτες.

2. Η φράση στην προτελευταία παράγραφο μέσα στην παρένθεση «μετά το πραξικόπημα και πριν την εισβολή» θα έπρεπε να μην υπάρχει γιατί είναι καιρός να ξεπεράσουμε όλες τις προκαταλήψεις μας: ήταν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων του 74 που οι Ελληνοκύπριοι εκκαθάριζαν τα τουρκοκυπριακά χωριά σκοτώνοντας άμαχο πληθυσμό.