Το Κκιλίμι ήταν αυτό-διαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος στην Λεμεσό, που λειτουργούσε για σύντομο χρονικό διάστημα στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Θεωρείται ως ο πρώτος αναρχικός κοινωνικός χώρος στην Κύπρο, και ως η πρώτη εμφάνιση του αναρχικού χώρου της Λεμεσού.
Ήδη στη Λεμεσό ο “χώρος” είχε κάνει μια ριζική μεταλλαγή από τον αριστερισμό σε μια διάχυτη αντιεξουσιαστική - εναλλακτική νοοτροπία, από τις αρχές της δεκαετίας του '80 σε μια βραχύβια αλλά καθοριστική σειρά μαζώξεων σε μια γκαλερί που ονομάστηκε κκιλίμι…1)
Η ιστορία της Χρυσαλλίδας αρχίζει το καλοκαίρι του '81, λίγα μέτρα πιο πάνω, στον ίδιο δρόμο, σ' ένα παλιό, μεγάλο σπίτι στη βόρεια γωνιά με την Αγίου Ανδρέου, που το νοίκιαζαν κάποιοι λεμεσιανοί ζωγράφοι και χρησιμοποιούσαν τα μεγάλα δωμάτιά του σαν ατελιέ. Όταν σε κάποια φάση κάποιοι αποχώρησαν, οι υπόλοιποι απάντησαν θετικά στην πρόταση μιας παρέας να της παραχωρηθούν δύο από τα δωμάτια για να τα χρησιμοποιεί ως χώρο συναντήσεων. Σιγά - σιγά ο κύκλος μεγάλωσε και έγινε σημείο συνάντησης αρκετών ανθρώπων, από διαφορετικούς χώρους που στο τέλος έγιναν μια ακόμα πιο μεγάλη παρέα. Τελειώνει λοιπόν το καλοκαίρι και όλος σχεδόν ο κόσμος φεύγει για σπουδές. Το επόμενο επεισόδιο βρίσκει αρκετούς στη Λυών της Γαλλίας, όπου δημιουργείται ένα άλλο κατά κάποιον τρόπο στέκι, μια άλλη μεγάλη παρέα, σε ένα σπίτι που για κάποιο διάστημα λειτουργεί σαν ένα είδος κοινόβιου. Εκεί είναι που τυπώνεται σε φωτοτυπίες και κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι το ένα και μοναδικό τεύχος του περιοδικού «μαύρες πινελλιές», το οποίο είναι σημαντικό, όχι τόσο για το περιεχόμενό του, αλλά για το γεγονός ότι είναι το πρώτο, εξ όσων γνωρίζουμε, έντυπο του κυπριακού αναρχοαυτόνομου χώρου, υπό την έννοια ότι, παρόλο που η όλη προσπάθεια έγινε στο εξωτερικό, έγινε κυρίως από κυπραίους.2)